سلامت دستگاه گوارش نقشی حیاتی در کیفیت کلی زندگی ما دارد؛ هرگونه اختلال در این سیستم می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای بر سلامت عمومی فرد بگذارد. در میان روش‌های تشخیصی موجود، سیگموئیدوسکوپی (Sigmoidoscopy) به عنوان ابزاری کلیدی و کم‌تهاجمی، به پزشکان اجازه می‌دهد تا بخش انتهایی روده بزرگ را با دقت بالایی بررسی کنند. این معاینه تخصصی نه تنها در تشخیص زودهنگام پولیپ‌ها، التهابات و خونریزی‌های احتمالی موثر است، بلکه نقش بسزایی در شناسایی به‌موقع علائم اولیه سرطان روده بزرگ ایفا می‌کند که می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد.
اهمیت این روش در پیشگیری و مدیریت بیماری‌های گوارشی غیرقابل انکار است و درک جزئیات آن می‌تواند به افراد کمک کند تا با آگاهی بیشتری نسبت به سلامت خود اقدام کنند. در این مقاله، به پرسش‌های مختلفی همچون سیگموئید روده چیست، سیگموئید کجاست، سیگموئیدوسکوپی چیست، عوارض آن کدامند و چه تفاوتی با آندوسکوپی و کولونوسکوپی دارد، پاسخ خواهیم داد. در راستای اهمیت تشخیص و درمان به‌موقع بیماری‌های نشیمنگاهی و گوارشی، پارما کلینیک خود را به عنوان یک مرکز پیشرو و تخصصی بیماری های نشیمنگاهی همچون درمان بواسیر در این حوزه معرفی می‌کند.
سیگموئیدوسکوپی چیست؟
سیگموئیدوسکوپی یا آندوسکوپی کولون سیگموئید یک روش پزشکی تشخیصی است که به پزشک امکان می‌دهد تا بخش انتهایی روده بزرگ، شامل سیگموئید و راست روده را به طور مستقیم مشاهده کند. این روش با استفاده از ابزاری به نام سیگموئیدوسکوپ انجام می‌شود که یک لوله نازک، انعطاف‌پذیر و مجهز به دوربین کوچک و منبع نور در انتهای آن است. این لوله به آرامی از طریق مقعد وارد روده شده و تصاویر زنده‌ای از دیواره داخلی روده را به مانیتور منتقل می‌کند. این تصاویر به پزشک کمک می‌کنند تا هرگونه ناهنجاری را تشخیص دهد.
هدف اصلی از انجام سیگموئیدوسکوپی، شناسایی و بررسی دقیق مشکلاتی نظیر پولیپ‌ها (رشد‌های کوچک غیرطبیعی)، بیماری التهابی روده، زخم‌ها، خونریزی‌ها و در موارد جدی‌تر، تومورهای سرطانی یا پیش‌سرطانی است. در حین انجام این آزمایش، پزشک همچنین می‌تواند نمونه‌برداری (بیوپسی) از بافت‌های مشکوک را انجام دهد تا برای بررسی‌های آزمایشگاهی بیشتر ارسال شود، یا پولیپ‌های کوچک را در همان جلسه بردارد. این روش معمولا در مطب پزشک یا یک مرکز درمانی به صورت سرپایی و بدون نیاز به بیهوشی کامل انجام می‌شود.
بیمارستان هاپکینز (hopkins medicine) در مقاله ای در مورد سیگموئیدسکوپی چنین بیان می کند:
آندوسکوپی کولون سیگموئید یک آزمایش تشخیصی است که برای بررسی کولون سیگموئید ، که قسمت پایینی کولون یا روده بزرگ شماست، استفاده می‌شود. این بخش از کولون شما نزدیک به رکتوم و مقعد شما است. آندوسکوپی کولون سیگموئید می‌تواند به تشخیص این علائم کمک کند: اسهال، درد شکم، یبوست، پولیپ‌ها (رشد غیرطبیعی) و خونریزی
سیگموئید روده چیست؟
سیگموئید روده بخش نهایی و خمیده روده بزرگ است که درست قبل از راست روده (رکتوم) و مقعد قرار می‌گیرد. نام “سیگموئید” برگرفته از شکل S مانند آن است که به این بخش از روده امکان انعطاف‌پذیری و انقباض را می‌دهد. این قسمت از روده بزرگ نقش مهمی در فرآیند هضم و دفع دارد؛ وظیفه اصلی آن نگهداری موقت مدفوع قبل از خروج از بدن است و با انقباضات خود به حرکت مدفوع به سمت رکتوم (راست روده) کمک می‌کند. دیواره‌های سیگموئید دارای عضلات قوی هستند که به دفع منظم و موثر کمک می‌کنند.
سلامت سیگموئید روده برای عملکرد صحیح کل دستگاه گوارش حیاتی است. هرگونه التهاب، عفونت، پولیپ یا رشد غیرطبیعی در این ناحیه می‌تواند منجر به بروز علائم ناخوشایندی شود. این علائم می‌توانند شامل درد و ناراحتی در ناحیه شکم، تغییر در عادات روده‌ای مانند یبوست یا اسهال مزمن، و در موارد جدی‌تر، خونریزی شوند. بنابراین، شناخت این بخش از روده و توجه به علائم هشدار دهنده احتمالی برای حفظ سلامت گوارش و تشخیص زودهنگام بیماری‌ها بسیار مهم است.
سیگموئید کجاست؟
سیگموئید روده، بخشی از روده بزرگ، در قسمت پایین و سمت چپ حفره شکمی قرار دارد. این بخش به طور خاص در ناحیه لگن، پس از کولون نزولی (بخش پایین‌رونده روده بزرگ) و قبل از اتصال به راست روده واقع شده است. به دلیل شکل منحنی و S مانند خود، سیگموئید روده انعطاف‌پذیری زیادی دارد و می‌تواند در موقعیت‌های مختلف بدن، کمی تغییر مکان دهد، اما به طور کلی موقعیت آن در سمت چپ و پایین شکم ثابت است.
شناخت موقعیت دقیق سیگموئید روده برای پزشکان در تشخیص و درمان بیماری‌های مرتبط با این ناحیه بسیار مهم است. این بخش از روده به دلیل نزدیکی به اندام‌های دیگر مانند مثانه، رحم (در زنان) و پروستات (در مردان)، ممکن است تحت تاثیر بیماری‌های این ارگان‌ها نیز قرار گیرد. پزشکان با آگاهی از آناتومی این ناحیه می‌توانند علائم را به درستی تفسیر کرده و بهترین روش تشخیصی و درمانی را انتخاب کنند.
علائم سرطان سیگموئید
علائم سرطان سیگموئید چیست؟ این سرطان، مانند بسیاری از سرطان‌های این ناحیه، در مراحل اولیه ممکن است خاموش و بدون علامت باشد. اما با پیشرفت بیماری، سلول‌های سرطانی می‌توانند بر عملکرد طبیعی روده تاثیر گذاشته و منجر به بروز طیف وسیعی از علائم شوند که شناخت آنها برای تشخیص زودهنگام بسیار حیاتی است. یکی از شایع‌ترین این علائم، تغییر در عادات روده‌ای است که می‌تواند به شکل اسهال یا یبوست مداوم یا متناوب، یا حتی تغییر در قطر و شکل مدفوع (مانند باریک شدن مدفوع) بروز کند. این تغییرات، به خصوص اگر پایدار باشند، باید جدی گرفته شوند.
علاوه بر تغییرات در عادات روده‌ای، وجود خون در مدفوع نیز یک علامت هشداردهنده مهم است. این خون می‌تواند به رنگ قرمز روشن (نشانه خونریزی نزدیک به مقعد) یا تیره و قیرگون باشد که نشان‌دهنده خونریزی در قسمت‌های بالاتر دستگاه گوارش است. درد یا گرفتگی شکمی، به ویژه در قسمت پایین و سمت چپ، احساس عدم تخلیه کامل روده پس از دفع، کاهش وزن بی‌دلیل، خستگی مفرط و کم‌خونی ناشی از خونریزی‌های مزمن و پنهان نیز از دیگر موارد هشدار دهنده هستند که ممکن است علائم سرطان سیگموئید باشند. در صورت مشاهده هر یک از این علائم، مشورت فوری با پزشک توصیه می‌شود.
- تغییر در عادات روده‌ای: اسهال یا یبوست مداوم و بدون دلیل مشخص، باریک شدن مدفوع.
- خون در مدفوع: وجود خون قرمز روشن یا تیره و قیرگون در مدفوع.
- درد یا گرفتگی شکمی: به ویژه در قسمت پایین و سمت چپ شکم.
- کاهش وزن بی‌دلیل: از دست دادن وزن بدون تغییر در رژیم غذایی یا فعالیت بدنی.
- خستگی مفرط و ضعف: احساس ضعف عمومی و خستگی غیرمعمول.
- احساس عدم تخلیه کامل روده: پس از دفع مدفوع، فرد همچنان احساس می‌کند که روده به طور کامل تخلیه نشده است.
- کم‌خونی: ناشی از خونریزی‌های پنهان و مزمن در روده.
مراحل انجام آزمایش سیگموئیدوسکوپی
آزمایش سیگموئیدوسکوپی یک فرآیند دقیق است که برای موفقیت‌آمیز بودن آن، رعایت مراحل آمادگی و اجرای صحیح توسط پزشک ضروری است. این مراحل شامل آمادگی‌های قبل از آزمایش، روند انجام آزمایش و مراقبت‌های پس از آن می‌شود. در ادامه مراحل انجام آزمایش سیگموئیدوسکوپی را برای شما توضیح داده ایم:
- آمادگی روده: مهم‌ترین بخش آمادگی برای Sigmoidoscopy، پاکسازی کامل روده است. این مرحله معمولا شامل رعایت یک رژیم غذایی مایعات شفاف برای یک یا دو روز قبل از آزمایش است. بیمار باید از مصرف غذاهای جامد، لبنیات، و نوشیدنی‌های قرمز یا بنفش خودداری کند. علاوه بر رژیم غذایی، مصرف داروهای ملین خوراکی طبق دستور پزشک در شب قبل یا صبح روز آزمایش ضروری است. در برخی موارد، پزشک ممکن است استفاده از تنقیه (مانند Fleet Enema) را در چند ساعت قبل از آزمایش برای پاکسازی روده تجویز کند. بیمار باید تمام دستورالعمل‌های پزشک را به دقت دنبال کند تا روده برای مشاهده واضح آماده شود.
- روند آزمایش: در روز آزمایش، بیمار در وضعیت مناسبی (معمولا به پهلو) روی تخت دراز می‌کشد. پزشک ابتدا یک معاینه رکتال (مقعدی) انجام می‌دهد. سپس، سیگموئیدوسکوپ (لوله نازک و انعطاف‌پذیر) که با یک ماده لیزکننده آغشته شده است، به آرامی از طریق مقعد وارد روده می‌شود. در حین ورود، پزشک مقادیر کمی هوا را به داخل روده پمپ می‌کند تا دیواره‌های روده باز شده و دید بهتری فراهم شود. تصاویر داخلی روده روی یک مانیتور نمایش داده می‌شوند و پزشک به دقت دیواره‌ها را برای یافتن هرگونه ناهنجاری بررسی می‌کند. در صورت مشاهده پولیپ یا بافت مشکوک، ممکن است با استفاده از ابزارهای کوچک از طریق سیگموئیدوسکوپ، نمونه‌برداری (بیوپسی) یا برداشتن پولیپ‌های کوچک انجام شود. کل این فرآیند معمولا بین ۱۰ تا ۲۰ دقیقه طول می‌کشد.
عوارض سیگموئیدوسکوپی
سیگموئیدوسکوپی به طور کلی یک روش ایمن و با عوارض جانبی اندک است، اما مانند هر پروسیجر پزشکی دیگری، می‌تواند با خطراتی همراه باشد. آگاهی از این عوارض به بیماران کمک می‌کند تا در صورت بروز هرگونه علامت غیرعادی پس از آزمایش، سریعا اقدام کنند. برای اطلاع از عوارض سیگموئیدوسکوپی به بخش زیر توجه فرمایید:
عوارض جانبی شایع و خفیف:
- نفخ و دل‌پیچه: این حالت به دلیل هوایی که در حین معاینه به داخل روده پمپ می‌شود، ایجاد می‌گردد و معمولا در عرض چند ساعت برطرف می‌شود.
- درد خفیف شکم: ممکن است احساس فشار یا درد خفیفی در ناحیه شکم وجود داشته باشد که ناشی از حرکت دستگاه و هوای داخل روده است.
- ناراحتی عمومی: برخی افراد ممکن است احساس ناراحتی یا ضعف خفیف داشته باشند که معمولا گذرا است.
- خونریزی خفیف: پس از برداشتن پولیپ یا نمونه‌برداری (بیوپسی)، ممکن است مقدار کمی خونریزی مقعدی مشاهده شود که اغلب خودبه‌خود متوقف می‌شود.
عوارض نادر و جدی‌تر:
- سوراخ شدن روده (پرفوراسیون): این عارضه بسیار نادر اما جدی است و زمانی اتفاق می‌افتد که سیگموئیدوسکوپ باعث ایجاد سوراخ در دیواره روده شود. علائم آن شامل درد شدید و ناگهانی شکم، تب، لرز و تهوع است که نیاز به مداخله فوری پزشکی و اغلب جراحی دارد.
- خونریزی شدید: در موارد نادر، خونریزی پس از نمونه‌برداری یا برداشتن پولیپ ممکن است شدیدتر از حد انتظار باشد و نیاز به درمان پزشکی داشته باشد.
- عفونت: اگرچه نادر است، اما در برخی موارد ممکن است عفونت در محل نمونه‌برداری یا در اثر ورود باکتری به جریان خون رخ دهد. علائم عفونت شامل تب، لرز و افزایش درد است.
در صورت بروز هرگونه درد شدید، خونریزی مداوم، تب، لرز یا علائم نگران‌کننده دیگر پس از Sigmoidoscopy، باید فورا با پزشک تماس گرفته شود.
آمادگی‌های قبل از آزمایش سیگموئیدوسکوپی
آمادگی‌های قبل از آزمایش سیگموئیدوسکوپی نقش حیاتی در موفقیت‌آمیز بودن این روش تشخیصی دارد. هدف اصلی از این آمادگی، پاکسازی کامل بخش انتهایی روده بزرگ است تا پزشک بتواند دید واضحی از دیواره‌های داخلی روده داشته باشد. عدم رعایت دقیق دستورالعمل‌های آمادگی می‌تواند منجر به نیاز به تکرار آزمایش یا تشخیص نادرست شود. معمولا پزشک یا پرستار دستورالعمل‌های دقیقی در مورد رژیم غذایی و مصرف ملین‌ها به بیمار ارائه می‌دهند.
این دستورالعمل‌ها اغلب شامل رعایت یک رژیم غذایی خاص، معمولا مایعات شفاف، و استفاده از ملین‌ها یا تنقیه برای پاکسازی روده از مدفوع است. مصرف کافی مایعات در طول دوره آمادگی برای جلوگیری از دهیدراسیون (کم‌آبی بدن) بسیار مهم است. هرگونه داروی مصرفی، به ویژه داروهای رقیق‌کننده خون یا داروهای دیابت، باید حتما به پزشک اطلاع داده شود.
| نوع آمادگی | توضیحات |
| رژیم غذایی | معمولا شامل مایعات شفاف (آب، آبمیوه بدون پالپ، چای، قهوه بدون شیر، ژله، آبگوشت رقیق) در یک تا دو روز قبل از آزمایش. از مصرف غذاهای جامد، لبنیات، و نوشیدنی‌های قرمز یا بنفش باید خودداری شود. |
| مصرف ملین | مصرف داروهای ملین خوراکی طبق دستور پزشک در شب قبل یا صبح روز آزمایش. این داروها باعث افزایش حرکات روده و تخلیه کامل آن می‌شوند. |
| تنقیه | در برخی موارد، ممکن است نیاز به استفاده از تنقیه (مانند Fleet Enema) در چند ساعت قبل از آزمایش برای پاکسازی نهایی روده باشد. |
| داروها | اطلاع‌رسانی به پزشک در مورد تمام داروهای مصرفی، به خصوص داروهای رقیق‌کننده خون (مانند آسپرین، وارفارین) و داروهای دیابت، زیرا ممکن است نیاز به تنظیم دوز یا قطع موقت داشته باشند. |
| مایعات | نوشیدن مقادیر کافی مایعات شفاف در طول دوره آمادگی برای جلوگیری از دهیدراسیون. |
تفاوت سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی
سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی هر دو روش‌های آندوسکوپیک برای معاینه روده بزرگ هستند، اما در میزان گستردگی ناحیه مورد بررسی و کاربردهایشان تفاوت‌های اساسی دارند. سیگموئیدوسکوپی یک روش محدودتر است که تنها بخش انتهایی روده بزرگ، شامل سیگموئید و راست روده (رکتوم) را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. این معاینه معمولا سریع‌تر انجام می‌شود، نیاز به آمادگی روده کمتری دارد و اغلب بدون بیهوشی کامل یا با آرام‌بخش خفیف قابل انجام است. سیگموئیدوسکوپی برای غربالگری اولیه، بررسی خونریزی‌های پایین روده یا التهابات محدود به این ناحیه کاربرد دارد.
در مقابل، کولونوسکوپی یک روش جامع‌تر است که امکان بررسی کامل تمام طول روده بزرگ، از سکوم (ابتدای روده بزرگ) تا راست روده را فراهم می‌کند. این روش نیاز به پاکسازی کامل‌تر و دقیق‌تر روده و معمولا بی‌حسی عمیق‌تر یا بیهوشی دارد. مزیت اصلی کولونوسکوپی در توانایی آن برای تشخیص و برداشتن پولیپ‌ها (که می‌توانند پیش‌سرطانی باشند) در هر نقطه از روده بزرگ است، که آن را به استاندارد طلایی برای غربالگری و پیشگیری از سرطان روده بزرگ تبدیل کرده است. در صورت یافتن هرگونه ناهنجاری در سیگموئیدوسکوپی، اغلب برای ارزیابی کامل‌تر، کولونوسکوپی توصیه می‌شود.
در ادامه تفاوت سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی را به صورت خلاصه و کامل برای شما بیان کرده ایم:
- ناحیه مورد بررسی: سیگموئیدوسکوپی تنها بخش انتهایی روده بزرگ (سیگموئید و راست روده) را بررسی می‌کند، در حالی که کولونوسکوپی کل روده بزرگ را از سکوم تا راست روده مورد مشاهده قرار می‌دهد.
- طول زمان: Sigmoidoscopyمعمولا کوتاه‌تر (حدود ۱۰-۲۰ دقیقه) است، در حالی که کولونوسکوپی طولانی‌تر (حدود ۳۰-۶۰ دقیقه) است.
- آمادگی روده: سیگموئیدسکوپی نیاز به پاکسازی کمتری دارد (معمولا فقط بخش انتهایی روده)، در حالی که کولونوسکوپی نیاز به پاکسازی کامل‌تر و جامع‌تر کل روده دارد.
- بیهوشی/آرام‌بخش: سیگموئیدسکوپی معمولا بدون بیهوشی یا با آرام‌بخش خفیف انجام می‌شود، اما کولونوسکوپی اغلب با آرام‌بخش عمیق یا بیهوشی همراه است تا بیمار راحت‌تر باشد.
- هدف: سیگموئیدسکوپی برای غربالگری اولیه، بررسی خونریزی یا التهاب در بخش انتهایی روده استفاده می‌شود. کولونوسکوپی برای غربالگری جامع سرطان روده بزرگ، یافتن و برداشتن پولیپ‌ها در سراسر روده و تشخیص بیماری‌های التهابی روده کاربرد دارد.
تفاوت سیگموئیدوسکوپی و آندوسکوپی
تفاوت سیگموئیدوسکوپی و آندوسکوپی چیست؟ سیگموئیدسکوپی در واقع یک نوع خاص از آندوسکوپی است که برای بررسی بخش مشخصی از دستگاه گوارش مورد استفاده قرار می‌گیرد. همانطور که پیش‌تر توضیح داده شد، سیگموئیدوسکوپی به طور خاص بر روی مشاهده و بررسی داخلی سیگموئید روده و راست روده متمرکز است. در این روش، ابزار سیگموئیدوسکوپ از طریق مقعد وارد می‌شود و تنها این قسمت‌های انتهایی روده بزرگ را پوشش می‌دهد. این روش اغلب برای تشخیص مشکلات موضعی مانند خونریزی‌های پایین روده، التهاب یا پولیپ‌های محدود به این ناحیه استفاده می‌شود.
از سوی دیگر، آندوسکوپی یک اصطلاح کلی و وسیع‌تر در پزشکی است که به هر روشی اطلاق می‌شود که طی آن یک لوله مجهز به دوربین (آندوسکوپ) برای مشاهده داخلی یک حفره یا اندام بدن از طریق یک دهانه طبیعی یا برش کوچک وارد شود. بنابراین، کولونوسکوپی (بررسی کل روده بزرگ)، گاستروسکوپی (بررسی مری، معده و دوازدهه)، برونکوسکوپی (بررسی راه‌های هوایی) و سیستوسکوپی (بررسی مثانه) همگی زیرمجموعه‌هایی از آندوسکوپی محسوب می‌شوند. تفاوت اصلی در این است که آندوسکوپی یک چتر واژگان است و سیگموئیدوسکوپی یکی از انواع خاص آن است که با هدف و ناحیه مورد بررسی مشخصی صورت می‌گیرد.
- ناحیه مورد بررسی: سیگموئیدوسکوپی به طور اختصاصی سیگموئید و راست روده را بررسی می‌کند. آندوسکوپی یک اصطلاح عمومی است که می‌تواند به بررسی اندام‌های داخلی مختلف (مانند مری، معده، روده کوچک، ریه‌ها، مثانه و غیره) اشاره داشته باشد.
- ابزار مورد استفاده: در سیگموئیدوسکوپی از سیگموئیدوسکوپ استفاده می‌شود. در سایر انواع آندوسکوپی، از آندوسکوپ‌های تخصصی متناسب با اندام مورد بررسی (مانند گاستروسکوپ، کولونوسکوپ، برونکوسکوپ) استفاده می‌شود.
- هدف: سیگموئیدوسکوپی برای تشخیص مشکلات در بخش انتهایی روده بزرگ طراحی شده است. آندوسکوپی به طور کلی اهداف تشخیصی و درمانی گسترده‌تری در اندام‌های مختلف بدن دارد.
- محل ورود: سیگموئیدوسکوپ از طریق مقعد وارد می‌شود. در حالی که آندوسکوپ‌ها بسته به نوعشان می‌توانند از طریق دهان، مقعد یا برش‌های کوچک جراحی وارد بدن شوند.
جراحی سیگموئید
جراحی سیگموئید، که اغلب به عنوان سیگموئیدکتومی شناخته می‌شود، یک روش درمانی حیاتی برای بیماری‌های جدی سیگموئید روده، به خصوص سرطان، دیورتیکولیت شدید و بیماری‌های التهابی مزمن است. در این عمل جراحی، بخش بیمار یا سرطانی روده سیگموئید برداشته می‌شود. هدف اصلی، از بین بردن بافت بیمار، جلوگیری از گسترش بیماری و بازگرداندن عملکرد طبیعی دستگاه گوارش است. این جراحی می‌تواند به دو روش اصلی انجام شود: روش باز که شامل ایجاد یک برش بزرگ در شکم است، یا روش لاپاراسکوپی که از طریق چند برش کوچک و با استفاده از ابزارهای خاص و دوربین انجام می‌شود و معمولا با بهبودی سریع‌تر و درد کمتر همراه است.
پس از برداشتن قسمت آسیب‌دیده، جراح دو سر سالم باقیمانده روده را به هم متصل می‌کند تا مسیر گوارشی دوباره برقرار شود. این اتصال “آناستوموز” نامیده می‌شود. در برخی موارد، اگر امکان اتصال مجدد فوری به دلیل التهاب شدید یا خطر عفونت وجود نداشته باشد، ممکن است به طور موقت یا دائم یک استوما (کیسه کلستومی) ایجاد شود. در این حالت، بخش باقیمانده روده به یک سوراخ در دیواره شکم متصل می‌شود و مدفوع به داخل کیسه‌ای در خارج از بدن جمع‌آوری می‌گردد. تصمیم‌گیری در مورد نوع عمل سیگموئید و نیاز به استوما به عوامل متعددی از جمله وسعت بیماری، سلامت عمومی بیمار و نظر جراح بستگی دارد.
نتیجه گیری
سیگموئیدوسکوپی به عنوان یک روش تشخیصی مهم، نقش بسزایی در ارزیابی سلامت بخش انتهایی روده بزرگ ایفا می‌کند. این معاینه تخصصی، با توانایی خود در تشخیص زودهنگام پولیپ‌ها، التهابات و سایر ناهنجاری‌ها، به پزشکان کمک می‌کند تا اقدامات درمانی لازم را به موقع انجام دهند و از پیشرفت بیماری‌های جدی، از جمله سرطان روده بزرگ، جلوگیری کنند. آگاهی از اهمیت این آزمایش، آمادگی‌های لازم و درک تفاوت‌های آن با سایر روش‌های آندوسکوپی، برای هر فردی که به سلامت دستگاه گوارش خود اهمیت می‌دهد، ضروری است.
در همین راستا و با تکیه بر دانش روز و تجربه فراوان، پارما کلینیک به عنوان یک مرکز پیشرو در زمینه درمان بیماری‌های نشیمنگاهی، از جمله لیزر بواسیر، شقاق، فیستول و سایر عارضه‌های مرتبط با روده بزرگ و مقعد، آماده ارائه خدمات تخصصی به بیماران است. این کلینیک با بهره‌گیری از کادر درمانی مجرب و تجهیزات پیشرفته، به ارائه موثرترین و کم‌تهاجمی‌ترین روش‌های درمانی متعهد است تا بیماران بتوانند با اطمینان خاطر، به بهبودی کامل دست یابند و کیفیت زندگیشان را به طور چشمگیری بهبود بخشند.
سوالات متداول
سیگموئید روده چیست؟
سیگموئید روده بخشی S شکل در انتهای روده بزرگ است که قبل از راست روده قرار دارد و وظیفه اصلی آن ذخیره و انتقال مدفوع به سمت مقعد است.
سیگموئید کجاست؟
سیگموئید در قسمت پایین و سمت چپ شکم، در ناحیه لگن قرار دارد و بخش نهایی روده بزرگ است که به راست روده متصل می‌شود.
سیگموئیدوسکوپی چیست؟
سیگموئیدوسکوپی یک روش تشخیصی است که با استفاده از یک لوله نازک و انعطاف‌پذیر مجهز به دوربین، بخش انتهایی روده بزرگ (سیگموئید و راست روده) را بررسی می‌کند.
علائم سرطان سیگموئید چیست؟
علائم شایع شامل تغییر در عادات روده‌ای، وجود خون در مدفوع، درد یا گرفتگی شکم، و کاهش وزن بی‌دلیل هستند.
عوارض سیگموئیدوسکوپی کدامند؟
عوارض خفیف شامل نفخ و دل‌پیچه است؛ عوارض جدی‌تر اما نادر شامل خونریزی یا سوراخ شدن روده می‌شوند.